Jan de Zutter is persverantwoordelijke van de Vlaamse Sociaal Democraten in het Europees Parlement. Hij was op 1 oktober aanwezig tijdens LFEO voor de werkgroep Transport. Diezelfde avond schreef hij een ooggetuigeverslag.
English version of Jan de Zutter’s report >> more
Stilte als de herfst nadert,
Ze waren er alvast niet op voorbereid, de sociaaldemocratische parlementsleden in het Europees parlement. De geplande vergadering van de werkgroep Transport, die alle grote Europese transportdossiers voorbereidt, had als tweede agendapunt ‘Lecture for Every One’. Verdere duiding ontbrak. Het leek ook of niemand dat agendapunt had opgemerkt, tot voorzitter Saïd El Khadraoui (sp.a) de aandacht vroeg voor een korte interventie van een kunstenares. Sarah Vanhee. Gepakt worden op het moment dat je het het minst verwacht. Door een jonge vrouw die daar zomaar het woord neemt, aan het spreekgestoelte waar statistieken, wetteksten, cijfers en ideologische stellingsnames met elkaar wedijveren om de grootste te hebben. Ik had plaats genomen tussen de parlementsleden en peilde voorzichtig hun reacties. Rechts enkele jonge vrouwen die geboeid zaten te luisteren, hoewel hun blik een soort ongeloof verraadde. Een tekst over democratie in het Huis van de Democratie. Unheimlich. Er is iets aan de hand met onze democratie. Iedereen voelt het, zoals reumalijders de herfst voelen naderen. Misschien klinken de eenvoudige woorden die Vanhee gebruikt als koeterwaals, in een omgeving die in splendid isolation een jargon heeft uitgevonden dat burgers van hen heeft vervreemd. Niet dat het hen ten kwade te duiden is. In tegenstelling tot wat de goegemeente denkt, werken Europese parlementsleden zich suf in de politieke rat race en kijken ze, veel vaker dan nationale parlementsleden, naar de langere termijn. Maar dat doen ze binnen de krijtlijnen van ‘het systeem’. Hetzelfde systeem dat Vanhee bevraagt. Wat verlangt het systeem van mij? Kan ik met de instellingen die me vertegenwoordigen, praten? Een retorische vraag, in het hart van de Europese democratie. Luisteren jullie naar wie ik ben? Naar wie jullie zijn? Laten we samen een moment creëeren. Dan volgt een stilte. Een moment van stilte. Een zwijgen dat niet thuis hoort waar het woord ongeduldig wil overtuigen. Zelfs woorden worden door Vanhee in twijfel getrokken. Begrippen die misbruikt worden als koorknapen door hun priesters. ‘Zorgzaamheid’. Niet de georganiseerde, geïnstitutionaliseerde zorg, maar een diepe betrokkenheid die ontstaat uit empathie. Waar geven we nog om? Hoe gaan wij, al die ‘ikken’ in deze zaal, samen leven?
Vanhee verdwijnt even snel als ze gekomen is. De gastlezing heeft zo’n kwartiertje geduurd. Europa buigt zich opnieuw over de kleine oplossingen voor grote problemen. Ondertussen dreigt een shut down van de Amerikaanse overheid en landt de afgewezen azielzoeker en loodgieter Navid Sharifi in Moskou, een tussenstop op zijn gedwongen terugkeer naar Afganistan. Zorgzaamheid? Of de wet?
Jan de Zutter